ولودمیر زلنسکی و ارتش اوکراین به بیش از ۲۶۴ سربازی که پس از محاصره‌ای طولانی مدت اکنون از کارخانه فولاد ماریوپل تخلیه شده‌اند، عنوان قهرمان اعطا کرده‌اند. شماری دیگر از سربازان اوکراینی همچنان در داخل این کارخانه گیر‌افتاده‌اند اما ارتش می‌گوید ماموریت این عده به انجام رسیده است.

سربازان اوکراینی تسلیم‌شده با اتوبوس به مناطق تحت کنترل جدایی‌طلبان هوادار روسیه منتقل شده‌اند. گزارش شده است که ۵۳ نفر نیز به دلیل شدت جراحت برای مداوا به مناطق دیگر اعزام شدند.

روسیه پیشتر گفته بود که توافقی برای تخلیه سربازان مجروح به دست آمده است.

رسانه‌های دولتی روسیه تصاویری منتشر کردند که در آن سربازان مجروح اوکراینی درحال ترک مجتمع فولاد آزوفستال هستند.

خبرگزاری رویترز نیز تایید کرد که حدود ۱۲ اتوبوس حامل جنگجویان اوکراینی که در زیرزمین کارخانه آزوفستال محاصره شده بودند، عصر دوشنبه در حال خروج از سایت صنعتی بزرگ در شهر بندری جنوبی دیده شدند.

هانا مالیار، معاون وزیر دفاع اوکراین گفت که آنها با سربازان اسیر روسی مبادله خواهند شد.

ارتش اوکراین می‌گوید در تلاش است تا نیروهای باقی‌مانده خود را از کارگاه آزوفستال تخلیه کند.

گمان می‌رود ۳۰۰ سرباز اوکراینی دیگر نیز هنوز در داخل کارخانه فولاد باشند.

مجتمع فولاد آزوفستال و تونل‌های زیرزمینی‌اش

مجتمع فولاد آزوفستال آخرین سنگرگاه مقاومت در شهر ماریوپل در جنوب اوکراین بود که در پی دو ماه گلوله باران توسط روسیه تقریبا به طور کامل ویران شد.

هنگ آزوف، یک واحد گارد ملی اوکراین که زمانی پیوندهای قوی با راست افراطی داشت، اکنون تأیید کرد که جنگجویان این گردان خود را تسلیم و اسلحه‌هایشان را زمین گذاشتند.

فرمانده این هنگ نظامی گفت که اولویت آنها “تا حد امکان نجات جان” افراد است. فرماندهان این گروه گفته‌اند تسلیم نیروهای روسی نخواهند شد و تا آخرین نفر به مقاومت ادامه خواهند داد.

مجتمع فولاد آزوفستال یکی از بزرگترین کارخانه‌های تولید فلز در اروپاست و ۱۰ کیلومتر مساحت دارد.

در این کارخانه شبکه بزرگی از اتاق‌ها و تونل‌های زیرزمینی قرار دارد که در دوران جنگ سرد به عنوان پناهگاه هسته‌ای ساخته شده بودند.

ولودیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین، در نطق شبانه خود سربازان اوکراینی این کارخانه را “قهرمان” خواند و گفت: “اوکراین قهرمانانش را زنده می‌خواهد”.

او در سخنرانی ویدئویی خود امروز، سه‌شنبه گفت که تیم‌های نظامی، اطلاعاتی و مذاکره‌کننده اوکراین و همچنین صلیب سرخ و سازمان ملل در عملیات تخلیه شرکت داشتند.

ستاد کل اوکراین نیز از تلاش این سربازان تقدیر کرده است.

تصرف ماریوپل از اهداف مهم نظامی برای مسکو بود، چون به این ترتیب کنترل یکی از بزرگترین بنادر اوکراین را به دست می‌گیرد و دسترسی راحت‌تری به مناطق اطراف خواهد داشت.

آقای پوتین که پیش‌تر پیروزی روسیه در ماریوپل را اعلام کرده، به ارتش روسیه دستور داده بود تا مجتمع فولاد آزوفستال را محاصره ولی حمله به آن را متوقف کنند.

سویاتسلاو پالامار، از فرماندهان هنگ آزوف پنجشنبه گذشته گفته بود نیروهای تحت امرش در حال زد و خورد با نظامیان روسیه هستند که به بخش‌هایی از این مجتمع نفوذ کرده‌اند.

شدیدترین حملات به غرب اوکراین از زمان آغاز جنگ

شهر لویو در غرب اوکراین از زمان شروع جنگ تا کنون زیر شدیدترین حملات قرار گرفته است.

بنابر گزارش‌ها، روز سه‌شنبه در لویو یک رشته انفجار رخ داد.

فرماندار لویو گفت روسیه منطقه‌ای حدفاصل مرکز شهر و مرز لهستان را هدف قرار داده است که یک زمین آموزشی نظامی در آن قرار دارد.

و بسیاری از ساکنان به پناهگاه های حمله هوایی پناه برده‌اند. از تلفات این حادثه خبری منتشر نشده است.

مسکو در هفته‌های اخیر به دنبال ادامه کمک‌های تسلیحاتی غرب، حملات خود را به زیرساخت‌های نظامی اوکراین افزایش داده است.

بیشتر بخوانید:

صبح چهارشنبه ۳۱ مۀ ۲۰۱۷ کابل شاهد یکی از بزرگترین انفجار‌ها بود. انفجار درچهارراهی زنبق، منطقه به شدت محافظت شده و دیپلماتیک کابل اتفاق افتاد. مهاجم انتحاری یک تانکر حاوی چند تن مواد منفجره را توانسته بود با گذشت از چندین ایست بازرسی به این منطقه برساند.

من با این انفجار چند متر فاصله داشتم. من و چهار همکارم در این انفجار زخمی و نذیر احمد راننده موتری که حامل ما بود کشته شد.

انفجار در ایست بازرسی مقابل سفارت آلمان بوقوع پیوست که من و همکارانم فقط چند ثانیه قبل از آنجا گذشته بودیم. ما تانکر نارنجی رنگی را دیدیم که بعد از ما قصد داخل شدن به محل را داشت. تازه خودرو ما در کوچه پچیده بود که موج انفجار به خودرو حامل ما بشدت برخورد.

یک سال از بزرگترین انفجار کابل می‌گذرد، انفجاری که دستکم ۱۵۰ کشته و ۴۰۰ زخمی به جا گذاشت. تا کنون هیچ گروهی مسئولیت این رویداد خونین را به عهده نگرفته است. امروز پس از یک سال، زخم‌های این انفجار هنوزهم برای کابلیان تازه است.

یک روز پس از انفجار چهار راهی زنبق، اداره امنیت ملی افغانستان اعلام کرد که این حمله توسط شبکه حقانی طراحی و اجرا شده است. شبکه‌ای که دولت افغانستان معتقد است با سازمان اطلاعات ارتش پاکستان نزدیک است. با تمام این هنوز مشخص نیست که تانکر چطور به قلب کابل رسید.

نخست‌وزیر پاکستان در مصاحبه‌ای با روزنامه فایننشیال تایمز گفته بود که تمام جزئیات درباره این حمله را نمی‌داند اما به نظر می‌رسد که سه یا چهار نفر ازعاملین این حمله از مرز پاکستان عبور و وارد افغانستان شدند.

او همچنین گفته بود که یک موتر از آن‌جا به کابل رفته و قبل از انفجار، در محوطه یک سفارت پارک شده بود.

شاه حسین مرتضوی، معاون سخنگوی رئیس‌جمهوری افغانستان در واکنش به این خبر به بی‌بی‌سی گفته بود که بدون شک حمله‌ای همانند آنچه در چهار راه زنبق اتفاق افتاد، نمی‌تواند بدون هماهنگی و همکاری حلقاتی بزرگتر انجام شود. او افزود این نوع حمله‌ها می‌تواند با خارج کشور رابطه داشته باشد.

آقای مرتضوی درباره اینکه این موتر در کدام سفارت پارک شده، گفت که تحقیقات در این زمینه ادامه دارد.

انفجار چهارراهی زنبق باعث تجمع اعتراضی در کابل شد. در روزهای بعد این حادثه، معترضان که دولت را به بی کفایتی در تامین امنیت متهم کردند در محل انفجار به خیابانها آمدند. کابل با موجی از اعتراضات ضد حکومتی مواجه شد. معترضان خواستار استعفای رهبران حکومت شدند؛ اعتراضاتی که بعد به خشونت کشیده شد و چند نفر از متعرضان توسط نیروهای امنیتی کشته شدند.

پس از رویداد چهارراهی زنبق، حکومت افغانستان برای بهبود وضعیت امنیت شهر و کاهش انتقادها دست به یک سلسله اقدام‌های برای تامین امنیت شهر زد. منطقه وزیر اکبر خان را ساحه سبز اعلام کرد و گفت برای تامین امنیت این منطقه کمربند‌های بیشتر امنیتی ایجاد می‌کند. در جادهای منتهی به این منطقه دروازه‌های امنیتی نصب و از ورود کامیون‌ها جلوگیری شد.

نصب این دروازه‌ها هم نتوانست امنیت را به منطقه سبز و شهر کابل بیارود. با گذشت یک سال تاکنون ده‌ها حمله انتحاری دیگر در کابل اتفاق افتاده که در آنها صدها نفر کشته شده اند. نگرانی باشند‌گان کابل، از وقوع حملات بیشتر شده و با گذشت هر روز بیشتر و بیشتر می‌شود.

دیگر اغلب شهروندان کابل باور کرده‌اند که هیچ جای کابل امن نیست. برخی شهروندان عدم پیگیری و تحقیق در مورد چگونگی اتفاق حادثه‌های گذشته را عامل افزایش حملات انتحاری در داخل شهر کابل می‌داند. با توجه به اینکه بعد از هر حمله حکومت افغانستان اعلام کرده که درباره تحقیق می‌کند ولی مردم معتقد است که تا حال به صورت تخصصی هیچ حمله‌ای از طرف حکومت موشکافی نشده و مردم نیز از این تحقیق مطلع نشده‌اند.

من پس از ۱۲ ماه از این حادثه مرگبار، به دنبال اداره‌های امنیتی افغانستان رفتم تا سرنخی در مورد تحقیقات آنها از این حمله پیدا کنم. سه روز با نهاد‌های مختلف امنیتی تماس گرفتم. پس از این همه تلاش‌ دریافتم که حکومت معلوماتی در مورد این بزرگترین حمله برای شریک ساختن ندارد.

یک مقام ارشد وزارت داخله که نخواست نامی از او برده شود، گفت، هیچ پرونده در پیوند به این قضیه باز نشده‌است. او به من توصیه کرد، باید به اداره امنیت ملی افغانستان تماس بگیرم تا برایم معلومات بدهد. من با همکاری او این پرشسها را به صورت کتبی از ریاست امنیت ملی افغانستان پرسیدم.

۱-کار تحقیقات شما در پیوند به انفجار چهارراهی زنبق به کجا رسید؟

۲-مواد انفجاری که در تانکر جاسازی شده بود، از کدام نوع بود؟

۳-تانکر از کجا و چگونه به محل رویداد رسید؟

۴-آیا در پیوند به این قضیه کسی بازداشت شده است؟

این پرسش‌ها را از ریاست جمهوری افغانستان، شورای امنیت ملی، وزارت داخله/کشور و ریاست عمومی امنیت ملی نیز پرسیدم، هیچ یک از این اداره‌ها به این سوال‌ها پاسخ ندادند.