اخبار روز:کنگره آمریکا: کرسی افغانستان در سازمان ملل در اختیار طالبان قرار نگیرد
لیندسی گراهام و مایکل والتز، دو عضو جمهوری‌خواه کنگره آمریکا در نامه‌ای به آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل طالبان نوشته‌اند که «به هر قیمتی» از به رسمیت شناختن بین‌المللی طالبان جلوگیری شود. آنان گفته‌اند طالبان به‌دلیل رفتارشان مستحق به رسمیت شناخته‌شدن نیستند.
به گزارش ایسنا به نقل از افق نیوز، این دو مقام آمریکایی تاکید کرده‌اند که تحریم‌های سازمان ملل علیه طالبان لغو نشود و کرسی افغانستان در این سازمان نیز در اختیار این گروه قرار نگیرد.
گراهام و والتز گفته‌اند که عضویت طالبان در سازمان ملل، مشروعیت این سازمان را زیر پرسش می‌برد.
این دو قانون‌گذار آمریکایی در نامه‌شان نوشته‌اند که طالبان حقوق زنان و دختران افغان را نقض و آزادی بیان و مطبوعات را سرکوب کرده‌اند.
همچنین آنان ادعا کرده‌اند که طالبان روابط خود را با سازمان‌های تروریستی خارجی از جمله القاعده تحکیم می‌کنند.
این دو مقام امریکایی طالبان را متهم به قتل همکاران پیشین نیروهای آمریکایی و ناتو نیز کرده‌اند.
در نامه گراهام و والتز با اشاره به بحران بشری در افغانستان آمده که نیاز به کمک به این کشور افزایش یافته است؛ اما سازمان ملل متحد مسئولیت دارد تا اطمینان حاصل کند که کمک‌ها به افراد نیازمند توزیع می‌شود و طالبان از آن استفاده نمی‌کنند.
این دو مقام آمریکایی در حالی بر عدم شناساسی طالبان تاکید کرده‌اند که تاکنون هیچ کشوری حاکمان فعلی افغانستان را به رسمیت نشناخته است؛ اما برخی کشورها به خاطر کمک‌های بشردوستانه و نگرانی امنیتی با دولت مستقر در کابل ارتباط برقرار کرده‌اند.
شرایط شناسایی بین‌المللی طالبان که از سوی کشورها مطرح می‌شود، تشکیل دولت فراگیر در افغانستان، مبارزه با تروریسم و احترام به حقوق بشر است.
آمریکا جواب نامه طالبان را داد
ایسنا نوشت: فرستاده ویژه آمریکا در امور افغانستان در پاسخ به نامه طالبان به کنگره این کشور، برای به رسمیت شناختن این گروه شرط گذاشت.
به گزارش آرتی، اخیرا مولوی امیرخان متقی؛ سرپرست وزارت خارجه طالبان در نامه‌ای به اعضای کنگره آمریکا، نوشت: ما معتقدیم که اجرای کامل و تعهد به توافق دوحه می‌تواند فصل جدیدی از روابط مثبت بین دو دولت و ملت را بگشاید که این امر به نفع هر دو کشور است.
وی افزود: «امارت اسلامی افغانستان» به عنوان یک دولت مستقل و مسئول مشتاق است تا روابط مثبت با همه کشورهای جهان از جمله دولت ایالات متحده آمریکا برقرار کند.
روز جمعه تام وست، فرستاده ویژه آمریکا در امور افغانستان تاکید کرد که طالبان باید با تروریسم مبارزه کند، یک دولت فراگیر تشکیل دهد و به حقوق اقلیت ها احترام بگذارد تا به رسمیت شناخته شود.
وست در یک رشته توئیت اعلام کرد که پیام طالبان به کنگره آمریکا که در آن خواستار اعتمادسازی با واشنگتن برای جلوگیری از یک فاجعه انسانی در افغانستان شده در واقع “تحریف حقایق” در مورد وضعیت افغانستان بوده است؛ افغانستان متأسفانه پیش از اواسط ماه اوت از یک بحران بشردوستانه وحشتناک رنج می‌برد که جنگ، سال‌ها خشکسالی و همه‌گیری (کرونا) آن را بدتر کرده بود.”
وی افزود که مقامات آمریکا سال‌ها به طالبان اطمینان داده بودند “اگر به جای مذاکره با افغان‌ها به دنبال کنترل نظامی باشد، کمک‌های حیاتی غیرانسانی جامعه بین الملل عملاً متوقف می‌شود و این اتفاق هم افتاد.”
وست با تاکید بر اینکه ایالات متحده به “هوشیاری” خود مقابل طالبان ادامه خواهد داد، عنوان داشت که طالبان باید برای کسب مشروعیت و حمایت، گان‌هایی در زمینه مبارزه با تروریسم، تشکیل دولت فراگیر، احترام به حقوق اقلیت‌ها و زنان، از جمله فرصت‌های برابر در آموزش و اشتغال بردارد.
فرستاده ویژه آمریکا در امور افغانستان در پایان تاکید کرد که ایالات متحده به کمک‌های بشردوستانه به مردم افغانستان ادامه خواهد داد و خاطرنشان کرد که واشنگتن در سال جاری ۴۷۴ میلیون دلار برای کمک به افغان‌ها تخصیص داده است.
وست همزمان از تلاش‌های قوی متحدان و شرکای آمریکا در این وضعیت قدردانی کرد و گفت: تمام تلاش خود را برای کمک به سازمان ملل و عوامل بشردوستانه انجام می‌دهیم تا در زمستان امسال به کارهای خود برسند.
پس از تسلط طالبان بر کابل در ۱۵ اوت، کشورهای حامی مالی، کمک‌های خود را به افغانستان متوقف کردند.
در حالی که سازمان ملل متحد پیوسته از بروز یک بحران بشری در افغانستان هشدار داده است، آمدن طالبان و توقف کمک‌ها و افزایش نرخ بیکاری، مشکلات گسترده‌ای را دامنگیر مردم افغانستان ساخته است.
به گفته سازمان‌های بین‌المللی بیش از بیست میلیون نفر در افغانستان با فقر شدید مواجه اند و از این میان ده‌ها هزار افغان در تلاشند تا برای نجات از گرسنگی و بیکاری، خود را به کشورهای همسایه یا غرب برسانند.
در آن نامه نیز طالبان استدلال کرده بود که بحران کنونی در افغانستان بشری است و به گفته آنها آمریکا و جامعه جهانی نباید از این وضعیت، استفاده سیاسی کنند.
ابراز نگرانی سازمان ملل از اخراج پناهجویان افغانستان از تاجیکستان
کمیساری عالی پناهندهگان سازمان ملل اخراج پناهجویان افغانستان از تاجیکستان نگران را کننده خواند.
به گزارش اسپوتنیک، کمیساری عالی پناهندهگان سازمان ملل “UNHCR” از اخراج پناهجویان افغانستان توسط مقامات حکومت تاجیکستان ابراز نگرانی کرده است.
براساس معلومات این نهاد، در یازدهم نوامبر، 11مرد، زن و کودک افغان که در تاجیکستان پناهنده بودند، پیش از بررسی در مورد ادعای پناهنده‌گی و حمایت، به افغانستان بازگردانده شدند.
کمیساری عالی پناهندهگان سازمان ملل همچنین نگران افزایش موانع برای شهروندان افغانستان در تاجیکستان است.
معلومات این نهاد نشان می‌دهد که در پایان ماه جولای سال روان میلادی، مقام‌های محلی تاجیکستان صدور مجوز اقامت برای همه شهروندان افغانستان تازه وارد را به حالت تعلیق درآورده‌اند.
افزایش محدودیت‌ها و تعلیق بررسی پرونده‌های پناهنده‌گی در تاجیکستان سبب شده تا شهروندان افغانستان که به تازه‌گی وارد تاجیکستان شدند، با خطر جریمه، بازداشت و اخراج احتمالی به افغانستان روبه‌رو شوند.
کمیساری عالی پناهندهگان سازمان ملل از حکومت تاجیکستان خواسته است که از اخراج اجباری پناهجویان افغانستان به این کشور خودداری کند و “فوراً مراحل اقامت قانونی و تعیین وضعیت پناهنده‌گی” را از سر بگیرد.
به تازه‌گی کمیساری عالی پناهندهگان سازمان ملل، “توصیه جهانی برای عدم اخراج اتباع افغانستان” را نشر کرد که در آن خواستار جلوگیری از اخراج اجباری همه اتباع افغانستان از کشورهای دیگر شده بود.
از دید این نهاد، اخراج اجباری شهروندان افغانستان در شرایط کنونی نقض جدی قوانین بین‌المللی است.
گفتنی است که در جریان سالهای گذشته، شمار زیادی از شهروندان افغانستان که قصد سفر به کشورهای غربی دارند، با مهاجرت به تاجیکستان، در دفترهای کمیساری عالی پناهندهگان سازمان ملل، پرونده مهاجرتی باز کرده‌اند.
ازبکستان پناهندگان افغان را نمی پذیرد
یک میلیون کودک افغان در خطر مرگ ناشی از گرسنگی
صندوق کودکان سازمان ملل متحد «یونیسف»، هشدار داد که ۱۴ ملیون کودک افغان با خطر گرسنگی مواجه اند که ممکن است یک میلیون نفر آنها از گرسنگی جان دهند.
به گزارش ایرنا، براساس تقویم جهانی روز شنبه روز جهانی کودک بود و یونیسف هرسال این روز را در افغانستان تجلیل می کرد اما امسال اعلام کرده است به دلیل گرسنگی ۱۴ میلیون کودک، برنامه ای برای تجلیل این روز ندارد.
یونیسف با اشاره به اینکه این سازمان در افغانستان فعال است و برای کمک به کودکان تلاش می کند، افزود اما با فرارسیدن زمستان فاجعه ای در راه است که این نهاد توانایی جلوگیری از آن را ندارد؛ زیرا ۱۹۲ میلیون دلار کمک نیاز است.
به گزارش یونیسف، فاجعه بشری در افغانستان در پیش است و وضعیت مصونیت غذایی از نوامبر امسال تا مارس سال آینده رو به وخامت خواهد بود.
پیتر ماوریر رئیس کمیته بین المللی صلیب سرخ نیز دیروز جمعه به اسوشیتدپرس گفت که نشانه های فاجعه بشری در افغانستان در حال آشکار شدن است.
عوامل زیادی در مواجه شدن کودکان و مردم افغانستان با خطر مرگ و گرسنگی موثر هستند که از جمله آنها برخورد غیر مسئولانه آمریکا طی ۲۰ سال گذشته در این کشور، خشکسالی، بیماری کرونا و مسدود بودن میلیاردها دلار دارایی‌های این کشور توسط آمریکا ست.
هرچند کشورهای زیادی از جمله جمهوری اسلامی ایران بارها خواستار آزادی پول های مسدود شده افغانستان از طرف آمریکا شده اند اما آن کشور بی توجه به فاجعه انسانی در افغانستان همچنان بر این سیاست اشتباه خود تأکید می کند.
آمریکا در پاسخ به نامه وزارت خارجه طالبان به کنگره آن کشور برای آزادی پول های مسدود شده افغانستان گفته است که این کشور به طالبان هشدار داده بود که اگر تلاش کند از راه زور در افغانستان به قدرت برسد، کمک ها را قطع خواهد کرد.
وزارت خارجه آمریکا تشکیل دولت فراگیر، اعاده حقوق زنان بویژه حق تحصیل و رعایت حقوق اقلیت‌ها را تنها راه اتصال گروه طالبان با جهان خوانده است.
«آیا ما باید بمیریم تا شریعت طالبانی حاکم گردد؟» گزارش شفقنا از رکود اشتغال زنان زیر حاکمیت طالبان
ساعت سه بعد از ظهر بود، در حالیکه در دفتر کارگاه تولیدی‌ام لیست حضور و غیاب کارکنان‌ام را مرور می کردم تا جدول معاشات را ترتیب داده و طبق معمول دستمزد کاری شان را در پایان ماه بپردازم، دروازه حیات کارگاه دق الباب شد. حس ناخوشایندی که نسبت به اوضاع حاکم در تار و پود وجودم رخنه کرده بود باعث شد که با ترس و واهمه از پشت میز کاری‌ام بلند شوم و آهسته به سمت دروازه حرکت کنم. دروازه را نیم‌کش باز کردم چشمم به موتر رینجری افتاد که با وضعیت خاک‌آلود با چهار سرنشین پشت دروازه توقف کرده است، دو نفر مسلح در عقب رینجر رو در رو نشسته و دو فرد دیگر در حالیکه لنگی سیاه به سر و کت پلنگی با آرم سفید «امارت اسلامی» به تن داشتند، با روحیه پرخاش خواستار ورود به داخل کارگاه شدند. ناگزیر شدم با ترس و لرز آنان را به داخل محوطه کوچک کارگاه دعوت کنم تا در بیرون که معبر عمومی است در انظار مردم توهین و تحقیر نشوم. در داخل محوطه به من گفتند که به ما راپور رسیده در این کارگاه مردان و زنان بر خلاف «شریعت» و بدون محرم شرعی کنار هم کار می‌کنند و… ما موظفیم تا زمان قانونی شدن کار و فعالیت زنان که بر اساس طرح و اصول جدید «بزرگان امارت اسلامی» که در حال تدوین است دروازه چنین کارگاه‌هایی را که توسط زنان اداره می‌شود و یا زن و مرد مشترکا با هم کار می‌کنند مهر و لاک بزنیم.
منیژه می‌گوید حدود ده سال است که کارگاه تولیدی لبنیاتی را راه‌اندازی کرده است. او کار را از خانه‌اش که در یکی از مناطق فقیر نشین غرب کابل است آغاز کرده است.
او به خبرنگار شفقنا افغانستان گفت: «پس از تلاش‌های شبانه روزی دو ساله که با برادر و خواهرانم انجام می‌دادیم موفق گردیدم تولیدات را افزایش داده و مشتری‌های زیادی از رستورانت‌ها، سوپر مارکیت‌ها و تالارهای عروسی جذب کنیم. از آنجایی که محوطه و اطاق‌های کوچک خانه ظرفیت تولید لبنیات در حد تقاضای مشتریان را نداشت ناگزیر شدم در قسمتی از شهر که کرایه مناسب حال ما داشت یک محوطه چند اطاقه را به کرایه بگیرم و پیشبرد امور تولیدی – تجارتی ام را از آنجا وسعت بخشم. حس خوبی داشتم و به آینده تجارت و کار ام امیدوار بودم، در این مدت میتوانستم به راحتی نفقه عایله شش نفری خانواده مان را تهیه کنم.»
منیژه اضافه کرد: «پدرم در هنگام مهاجرت برای کار به سوی یکی از کشورهای همسایه، با شلیک مرزبانان آن کشور جانش را از دست داد و مادرم را با ۶ فرزند اش در افغانستان پر دغدغه برای همیشه تنها گذاشت، آن وقت من ۱۴ ساله بودم، علاوه بر مکتب، کار ریسندگی پشم را که مادرم از آن مخارج زندگی را به سختی تأمین میکرد با او پیش میبردم، از آن زمان به بعد تنها دغدغه‌ی همیشگی ام زندگی آبرومندانه خانواده ما بوده است که با تلاش و پشت کار فراوان توانسته بودم مطابق به خواسته‌های درونی ام موفقانه عمل کنم، برادر بزرگم که در یکی از قصبات ولایت غزنی با یکی از موسسات خارجی به تازگی دست به کار شده بود و امید میرفت که بار سختی های زندگی را تا حدودی از دوش ما بکاهد هنگام عزیمت به سمت کابل، در میانه‌ی درگیری در شاهراه کابل – قندهار با گلوله‌ی شقاوت طالبان از پا در آمد، این دو مصیبت بر رنج‌های ما بیشتر افزود و باعث گردید که من بیش از قبل با جدیت در مبارزات اقتصادی گام بردارم، موفق شدم تا همانند بسیاری از مردها که مخارج زندگی روزانه خانواده شان را خوب تأمین می‌کردند از پس نفقه خانواده ام بر آیم و همه چه مطابق به محاسباتی که من از کار و بازار داشتم به گونه‌ی دلخواه پیش میرفت.»
در حالیکه اشک در چشمانش حلقه زده است می‌گوید: «کارگاه من در حدی وسیع نبود که انبوهی از کارگران رقابتی مرد و زن را از نقاط مختلف شهر مطابق به رقابت آزاد و اصول بروکراتیک جذب کرده باشم؛ بلکه تمام پرسنل کارگاه که حدود هشت نفر بودند افراد و اشخاصی از پسران، دختران و زنان بی سرپرست بودند که همانند من بار نفقه عیال را به دوش می‌کشیدند، از همان ایام طفولیت درد و رنج روزهای سخت زندگی مرا واداشته بود تا اگر موفق به کار آفرینی شوم اشخاصی را به عنوان پرسنل انتخاب کنم که از بی عدالتی‌های جامعه نتوانسته اند راه بجایی ببرند و حسرت تأمین لقمه نان را با تعهد به صداقت و مشقت کاری طالب باشند. برخی از این پرسنل از خویشاوندان نزدیک بودند برخی دیگر آشناهایی بودند که هنگام توزیع کمک‌های خیریه آنان را شناسایی کرده بودم و به محض پیشنهاد کاری با دل و جان پذیرفتند و سالهای طولانی همانند اعضای یک خانواده در یک محیط و زیر یک سقف در مسیر مبارزات زندگی مشترکانه فعالیت می‌کردیم. اکنون که این محیط کاری مطابق به خواسته‌های تحجرگرایانه طالبان مسدود شده است نه تنها من، بلکه پرسنل کاری نیز هیچ امیدی به ادامه یک زندگی عزتمندانه ندارند.»
وی ادامه داد: «اگر طالبان به فکر محرم و نا محرم بودن پرسنل در محیط کاری اند و فعالیت زنان را مخالف روح شریعت می‌پندارند، در قبال زندگی زنانی که همانند خانواده ما بار زندگی را به دوش می کشند چه راهکاری دارند «آیا ما باید بمیریم تا شریعت طالبانی در کشور حکم فرما گردد؟» او می‌گوید هم اکنون دروازه کارگاه ام مسدود است، به علت روحیه زن ستیز که در ضمیر طالبان حاکم است نمی‌توانم به جایی مراجعه نموده و صدایم را به گوش مسئولین برسانم، مسئول پاسخگو هم وجود ندارد که بخواهم چنین کاری کنم، مختصر اسباب و اثاثیه تولیدی که یک دهه برای آن زحمت کشیدم در همان چهار دیواری محصور است معلوم هم نیست که مالک محوطه کرایه اش را با من چگونه محاسبه خواهد کرد.»
منیژه بیان کرد: «نمیدانم که طرح و اصول اسلامی طالبان جهت فعالیت زنان چه موقع تدوین می‌گردد تا به کار خود برگردیم یا شاید از تدوین آن خبری نباشد و فقط زنان را با این بهانه از کار و فعالیت برای همیشه منع نمایند.»
منیژه می‌گوید: «تعجب میکنم در حالیکه گروه طالبان با تمام طول و عرض شان از صد هزار نفر تجاوز نمی کند؛ اما همین جماعت صدهزار نفری، اراده اش را بر سی میلیون انسان تحمیل می‌کند.
او از کشورها و اشخاصی که توانایی دفاع از حقوق پامال شده مردم افغانستان را دارند می‌خواهد که طالبان را بنا به «مقتضی عصر و زمان مجاب نمایند تا علاوه بر گسترش فقر روز افزون، کار و فعالیت زنان را که خود سرپرست یک خانواده اند محدود نکنند.»
منیژه گفت: « از کسانیکه واقعا به فکر انسانیت و انسان دوستی اند و زنان را به عنوان انسان، دارای حق و حقوق می شناسند عاجزانه می‌خواهم که به فکر تغییر وضعیت ناگوار مردم افغانستان باشند و زنان این سرزمین که با چالش های جدی‌تر از مردان دست و پنجه نرم می‌کنند، از حقوق کاری شان محروم شده اند، توهین و تحقیر می‌شوند بیش از همه مستحق حمایت اند و قبل از وقوع فاجعه انسانی اگر واقعا انسان دوست هستید طالبان را مجاب کنید در عوض مزاحمت کاری برای مردم زمینه کار و فعالیت ایجاد کنند.»
طالبان با بازار کتاب افغانستان چه می‌کند؟
شنیده‌ام تمامی کتاب‌هایی را که زنان نوشته‌اند از کتابفروشی‌ها جمع کرده‌اند و از طرفی هم ممنوع شده که از زنان نویسنده کتابی منتشر شود.
چندماه پیش گزارشی در همین صفحه نوشتم و درمورد اوضاع نشر افغانستان صحبت کردم. از کاهش بازار نشر ایران و حضور ترکیه گفتم و تاکید کردم که این سال‌ها بازار نشر و کتاب افغانستان از آثار کشورهای دیگر پر شده است. ناشران ایرانی در دهه ۸۰ و اوایل دهه ۹۰ حضور پررنگی در همسایه شرقی‌مان داشتند اما این روند در سالهای اخیر رو به کندی گذاشته است، حالا بعد از چندماه یکباره اوضاع تغییر کرده و افغانستان وضعیت دیگری پیدا کرده؛ طالبان بار دیگر بر افغانستان چیره شده و توانسته دوباره همان سلطنت قبلی را پیاده کند. نمی‌خواهیم از آنها بگوییم که حرف درموردش زیاد است اما قرارمان این است که در این صفحه از اوضاع نشر در این چندماه بگوییم و اینکه چه کتاب‌هایی الان در آن کشور وجود دارند و ممنوعیتی برای آنها در نظر گرفته شده است یا نه؟
برگشت به عقب
محمد کریمی در ایران به دنیا آمده اما پنج‌سالی می‌شود که دوباره به‌خاطر شغل پدرش به افغانستان بازگشته است. می‌گوید همیشه عاشق ایران است و به آن هم سفر می‌کند. او به‌خاطر دوست داشتن رمان‌ها و داستان‌های متنوع، عاشق نویسندگان و داستان‌های ایرانی است. در مصاحبه قبلی که با کریمی داشتیم، او گفت: «هر وقت در خیابان‌های هرات و کابل قدم می‌زنم و کتابفروشی‌ها را می‌بینم، برمی‌گردم به آن زمانی که حسرت داشتن یک کتاب داستان به دل‌مان بود و طالبان نمی‌گذاشت و کتاب‌ها را می‌سوزاند. اما بالاخره آن روزهای سخت گذشت و حالا هرجا که قدم می‌زنم و در هر کتابفروشی که می‌روم می‌توانم کتاب‌های ایرانی را ببینم و بخرم و به جهان داستان و تخیلی که همیشه عاشقش بودم، بروم.»
چندماهی از این مصاحبه نگذشته و حالا طالبان در خیابان‌های هرات و کابل حضور دارد. دوباره سراغ کریمی رفتم و از او درمورد وضعیت جدید پرسیدم اما این بار با همه ناراحتی‌اش گفت: «چقدر آن روز که صحبت کردیم، وضعیت فرق میکرد اما الان دیگر روزبه‌روز همه‌چیز تغییر می‌کند، مثلا یک کتابفروشی ممکن است باز باشد اما فردا بسته شود. حالا یا با دستور طالبان یا با ترس‌هایی که خود کتابفروش دارد.»
او به یک کتابفروشی در هرات اشاره کرد که همیشه کتاب‌های ایرانی و جدید می‌آورد و مشتریان زیادی هم داشت و گفت: «همان روزهای اول که طالبان آمد با صاحب کتابفروشی صحبت کردم و او گفت من در همین‌جا می‌مانم و جایی نمی‌روم، طالبان نمی‌تواند مرا مجبور کند کارم را تعطیل کنم، ۱۵ سال تلاش کرده‌ام تا اینجا را راه‌اندازی کنم، حالا نمی‌توانم تلاش‌هایم را نادیده بگیرم. حدود دوماه بعد اما اوضاع جور دیگری شد، دیگر از آن کتابفروشی خبری نیست و کاملا تخلیه شده، از طریق دوستانم پیگیری کردم، متوجه شدم بعد از دوهفته دستگیر می‌شود و بعد هم مجبورش می‌کنند مغازه‌اش را تخلیه کند، حتی نمی‌دانیم خودش هنوز اینجاست یا از افغانستان خارج شده.»
کریمی اوضاع کتابفروشی‌ها را مناسب ندانست و معتقد بود وضعیت از این بدتر هم خواهد شد و گفت: «من نگران این هستم که مثل همان زمان قبلی که طالبان در افغانستان حضور داشت، همه کتاب‌ها جزء کتاب‌های ممنوعه شوند و دوباره برایشان خط قرمز بگذارند. نگران ادبیات، فرهنگ و هنری هستم که در این سال‌ها برایش زحمت کشیدیم. دوباره قرار است همه آن محدودیت‌ها برگردند و این باعث ناراحتی همه ماست.»
او در ادامه صحبت‌هایش گفت: «بگذارید از یکی از دوستانم در کابل مثالی بزنم. او می‌گفت در همان ماه اول بعد از استقرار طالبان هر روز به کتابفروشی‌ها سر می‌زنند و می‌خواهند کتاب‌های غیردینی را جمع کنند، مخصوصا کتاب‌های داستان و شعر را، حتی می‌دانم درحال وضع قوانینی هستند که جلوی چاپ این مدل کتاب‌ها را بگیرند. یاد حرفهای پدرم می‌افتم، درمورد اوضاع آن زمان تعریف میکرد که باید کتاب‌ها را مخفیانه می‌خواندیم و حالا دوباره به همان روزها برگشته‌ایم.»
داستان، شعر و فلسفه ممنوع!
سال‌هاست که ایران و افغانستان به‌دلیل زبان مشترک‌شان در زمینه نشر بسیار با هم همکاری داشته‌اند و سال‌هاست کتاب‌های ایرانی در افغانستان وجود دارد، حتی در زمان طالبان باز هم این مراودات از طریق پاکستان انجام می‌شد. نشر ایران به پیشرفت نشر افغانستان بسیار کمک کرد. علی محمدی که در حوزه نشر بین ایران و افغانستان فعال است و خودش هم سال‌ها در ایران زندگی کرده درمورد بازار مشترک این نشر گفت: «اگر به هشت یا ۹ سال پیش نگاه کنیم، کتاب‌ها در بازار نشر افغانستان از سمت ایران تامین می‌شد و خیلی از کتاب‌های ایرانی -مخصوصا پرفروش‌هایی که در ایران وجود دارد- در افغانستان پرفروش هستند. مثالی بین دوستان نشر در افغانستان داریم و می‌گوییم هر آنچه در ایران منتشر می‌شود برای ما لازم است و باید در اینجا هم باشد، حتی ما کتاب‌هایمان را با توجه به اوضاع خوب چاپ در ایران آنجا منتشر می‌کردیم ولی حالا همه‌چیز متفاوت شده است.»
او صحبت‌هایش را ادامه داد و گفت: «بگذارید از اوضاع الان بگویم، شرایط خیلی پیچیده شده است و هنوز قوانینی نیامده که چه کتابی را داشته باشیم و چه کتابی نه. همه‌چیز در حد حرف است، مثلا اینکه می‌گویند کتاب‌های داستان و شعر و حتی فلسفه و اینها نباید در کتابفروشی‌ها باشند و اصلا نباید منتشر شوند یا اینکه فعلا هیچ‌کتابی از ایران وارد افغانستان نمی‌شود و قبلا بیشتر کتاب‌ها از ایران و بعد هم از پاکستان می‌آمد. اما الان از ایران هیچ‌کتابی نمی‌آید، مگر اینکه قاچاقی وارد افغانستان شود. ایران مبدأ واردات کتاب به افغانستان است. استفاده دانشجویان از کتاب‌های سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم‌انسانی دانشگاه‌ها از نمونه‌های موفق ارتباط دو کشور در این زمینه بوده است. کتاب‌های این نشر از سوی جامعه دانشگاهی افغانستان مورد استقبال قرار گرفته و به‌عنوان منبع اصلی از سوی استادان معرفی می‌شود اما در حوزه‌های فنی و مهندسی یا پزشکی طبق مشاهدات من چندان از منابع فارسی تولیدشده در ایران استفاده نمی‌شود. در حوزه رمان و داستان هم ایران نقطه اصلی است که برای افغانستان معرفی می‌شود اما فعلا کاری نمی‌شود کرد و باید ببینیم در آینده چه چیزی پیش می‌آید.»
طالبان کتاب‌ها را می‌سوزاند
محمدی به سالهای سلطه طالبان در افغانستان اشاره کرد و گفت: «ما در افغانستان تا سال ۲۰۰۰ در محدودیت‌های زیادی قرار داشتیم، ازجمله اینکه تا سال ۱۹۹۵ طالبان در این کشور حکمرانی میکرد و قبل از آن مردم جنگ‌های داخلی را تجربه کرده بودند، بنابراین با توجه به ناآرامی‌های سیاسی و سانسورهای شدید طالبان کتابفروش و ناشر به‌معنای واقعی وجود نداشت. طالبان براساس فهرست کتاب‌های تولیدشده که از سوی مراکز دولتی دریافت میکرد، کتاب‌های به‌اصطلاح ممنوعه را به آتش می‌کشید. در این شرایط توان توسعه صنعت چاپ و نشر وجود نداشت و از سوی دیگر ناشران خصوصی هرگز حاضر به سرمایه‌گذاری در این حوزه نمی‌شدند. بعد از سال ۲۰۰۰ عواملی ازجمله آزادی‌بیان، پیوستن به قانون کپی‌رایت و قوانین دیگر حمایت از مالکیت فکری ناشران موجب شدند ناشران نیاز جوانانی که در فضای باز به دانشگاه‌ها راه پیدا کرده بودند و همچنین مطالعه برای سرگرمی را پاسخ دهند. درمجموع تا قبل از ورود دوباره طالبان با وجود همه مشکلات اقتصادی و ادامه ناآرامی‌های سیاسی ناشران خصوصی در افغانستان فعالیت می‌کردند و اوضاع تازه به‌ثبات رسیده بود اما حالا دوباره با طالبان روبه‌رو شده‌ایم.»
ممنوعیت صدور شابک
او همچنین با بیان اینکه جدیدا جلوی صدور شابک در افغانستان گرفته شده است، گفت: «در اینجا ناشران بعد از چاپ هر عنوان جدید باید ۱۰ نسخه را به وزارت اطلاعات و فرهنگ تحویل دهند که به کتابخانه‌های عمومی توزیع و همچنین تعدادی در کتابخانه وزارتخانه نگهداری می‌شوند. برای هر کتاب، با نظارت وزارت اطلاعات و فرهنگ شابک صادر می‌شود. درحال‌حاضر اصلی‌ترین کارکرد شابک، ثبت ناشر و تعداد عنوان کتاب‌های تولیدشده است اما جریان صدور شابک از حدود ۱۲ سال پیش در افغانستان شکل گرفته و موضوع جدیدی محسوب می‌شود که هنوز چندان فراگیر نشده، بنابراین هنوز برخی ناشران به‌ویژه در مناطق دور از مرکز شابک دریافت نکرده‌اند ولی تقریبا این موضوع به یک روال در افغانستان تبدیل شده بود و جدیدا طالبان جلوی صدور شابک را گرفته که نشان می‌دهد هیچ‌کتابی فعلا منتشر نمی‌شود.»
چاپ کتاب‌های مذهبی با شرط
او همچنین به اطلاعاتی که از وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان گرفته است، اشاره کرد و گفت: «یکی از دوستانم در این وزارتخانه مشغول به کار بود و البته اخراج شد، اما با اطلاعاتی که از او گرفتم متوجه شدم که می‌خواهند تغییرات بسیاری را در حوزه نشر کتاب بدهند؛ مثل زمان قبل فقط باید کتاب‌های مذهبی منتشر شوند و نمی‌گذارند کتاب‌های متنوع منتشر شوند.»
ممنوعیت فعالیت زنان نویسنده
این فعال حوزه نشر همچنین به ممنوع کردن فعالیت زنان اشاره کرد و گفت: «بعد از سال ۲۰۰۰ زنان در افغانستان به یک‌سری آزادی‌ها دست پیدا کردند که پیش آن به‌دلیل حضور طالبان از آن محروم بودند، به‌عنوان‌مثال حق تعلیم و تحصیل، اشتغال، بیشتر دانستن و ارتقای ظرفیت‌های خود را نداشتند. طی این سال‌ها تعداد زنان نویسنده و تحصیل‌کرده به‌ویژه در حوزه شعر و ادبیات داستانی قابل توجه شده است. نشست‌های نقد و بررسی کتاب منظمی در قالب انجمن‌های ادبی بدون حمایت دولت و خودجوش برگزار می‌شد اما دوباره با آمدن طالبان، زنان نباید فعالیت داشته باشند. شنیده‌ام تمامی کتاب‌هایی را که زنان نوشته‌اند از کتابفروشی‌ها جمع کرده‌اند و از طرفی هم ممنوع شده که از زنان نویسنده کتابی منتشر شود. خیلی اوضاع بدی شده است و اصلا نمی‌توانیم چیزی را پیشبینی کنیم.»
پاکستان تنها صادرکننده کتاب به افغانستان شده است
از محمدی درمورد کتاب‌هایی که الان وارد افغانستان می‌شود، پرسیدم که گفت: «تا جایی که اطلاع دارم الان پاکستان صادرکننده کتاب به افغانستان است، آن هم کتاب‌هایی که همه در حوزه دین هستند و البته باز هم این کتاب‌های دینی نمی‌توانند از ایران به افغانستان صادر شوند و تنها ورودی این کتاب‌ها از پاکستان است و طالبان بر این کتاب‌ها نظارت کامل دارد. نکته بعدی که باید به آن توجه شود، این است که یک‌سری از کتابفروشان در کابل و هرات، توسط طالبان دستگیر شدهاند و هیچ‌خبری از آنها وجود ندارد، کتابفروشی‌هایشان هم یا کامل تخلیه شدهاند یا کتاب‌های به‌قول خودشان ممنوعه‌ها را جمع کرده‌اند. اوضاع بدی است و واقعا از دست هیچ‌کدام‌مان کاری برنمی‌آید.»
دستگیری زنان نویسنده
او همچنین به دستگیری نویسندگان زن در این کشور اشاره کرد و گفت: «همان روزهای اول حضور طالبان زنان اعتراض‌های زیادی کردند و نتیجه‌اش دستگیری آنها شد. چند نویسنده زن هم در بین آنها وجود داشتند و هیچکس از سرنوشت‌شان خبری ندارد. باید با قاطعیت بگویم تا زمانی که طالبان در افغانستان حضور دارد، اوضاع بر همین منوال خواهد بود و همه تلاش‌هایی که در این سال‌ها کردیم، نابود می‌شود. ما در این چندسال بعد از رفتن طالبان فرهنگ و هنر را دوباره در کشورمان ساختیم اما یکباره انگار همه‌چیز فروپاشید و هیچ‌کاری نمی‌شود انجام داد.»
جمع کردن کتاب‌ها از کتابفروشی‌ها
او در ادامه صحبت‌هایش از چیزی گفت که خودش در یکی از کتابفروشی‌های هرات دیده بود: «تقریبا چندهفته پیش در هرات کنار یکی از دوستانم بودم که چند نفری وارد کتابفروشی شدند و بعد از نگاه کردن به کتاب‌ها شروع کردند به جمع‌آوری آنها، آنقدر کارشان را با خونسردی انجام می‌دادند که هیچ‌چیز نمی‌توانستیم بگوییم، همه کتاب‌ها جمع شدند و فقط چند کتاب مذهبی در کتابفروشی باقی ماند. قبل از اینکه بیرون بروند هم از دوستم خواستند برای پاره‌ای از توضیحات درمورد برخی کتاب‌ها پیش‌شان برود، همه اینها نشان می‌دهد هیچ شناختی از فرهنگ و کتاب ندارند و فقط به همان محدودیت‌هایی که قرار است اجرا کنند فکر می‌کنند. شما فکر کنید در جامعه‌ای که این همه جوان و دانشجو داریم باید کتاب‌ها با محدودیت منتشر شوند یا باز هم مثل قبل قاچاقی کتاب‌ها بیایند و به‌سختی بشود آنها را تهیه کرد. همین‌که از پاکستان فقط کتاب وارد می‌شود خودش داستان غم‌انگیزی است. شما به جوانانی فکر کنید که عاشق کتاب هستند و حالا هیچ‌راهی برایش وجود ندارد؟ در ظاهر ممکن است طالبان بگوید هیچ‌کاری نکرده‌ایم و مثل روال قبل همه‌چیز ادامه پیدا می‌کند اما واقعا اینطور نیست و می‌بینیم برای همین چند ناشر خصوصی که در افغانستان وجود دارند، چقدر محدودیت ایجاد شده است.»
فرهنگ و هنر رو به انحطاط
احمد مدقق، نویسنده افغانستانی است که با کتاب «آوازهای روسی» توانست در ایران جایزه بگیرد. او در ایران به دنیا آمده و وقتی سراغش رفتیم تا درمورد اوضاع فرهنگی به‌ویژه بازار نشر امروز افغانستان صحبت کنیم، گفت: «متاسفانه ما در یک سیکل معیوب افتاده‌ایم و مطمئنم دائم به نقطه اول بازمی‌گردیم. مضمون آوازهای روسی نیز همین است. یک مساله وجود دارد -در یک‌فصل از آن کتاب به آن پرداخته‌ام- آن هم موضوع حمله افغانستانی‌ها به اصفهان بود. تاریخ‌نویس نیستم، داستان‌نویسم اما به این موضوع اشاره کرده‌ام که مشکل ما، یعنی مردم افغانستان، این است که خارج از مرزها به‌دنبال علت مشکلات‌مان می‌گردیم و نمی‌خواهیم مشکل را در داخل برطرف کنیم. ما ۲۰ سال سعی داشتیم تمرین دموکراسی انجام دهیم اما با شکست بسیار بدی مواجه شد و حالا به سال ۱۹۹۶ بازگشته‌ایم و فقط می‌توانیم امیدوار باشیم اوضاع از این چیزی که هست بدتر نشود.»
او نسبت به وضعیت امروز فرهنگ و هنر در افغانستان نگران بود و در این‌باره گفت: «این اتفاقات فرهنگ و هنر را نابود می‌کنند. بعضی‌ها در این شرایط از من می‌خواهند موضع قطعی خودم نسبت به طالبان را مشخص کنم. بسیارعجیب است که از یک داستان‌نویس می‌خواهند درباره چنین موضوعی با قطعیت نظر دهد، چون اساس داستان تردید است. صحبت با قطعیت کار سیاستمداران است. من نمی‌توانم طالبان را صددرصد تایید یا نفی کنم اما آن چیزی که به نظر می‌رسد، نابودی احتمالی فرهنگ و هنر است. با آمدن طالبان، فرهنگ و هنر و نیز فعالیت و حقوق زنان به حاشیه می‌روند، از طرفی هم می‌گویند قرار است یک امنیت نسبی برقرار شود. این موضوع برای بخش‌هایی از جامعه که معیشت برایشان اهمیت دارد و آزادی‌های مدنی در اولویت چندم‌شان است، قابل‌پذیرش است و به‌صورت موقت اوضاع را برایشان راحت می‌کند. به‌طورکلی درباره این موضوع نمی‌توانیم باقطعیت بگوییم که اوضاع از همه جهات رو به بهبودی یا زوال می‌رود. این موضوع جنبه‌های متفاوت دارد که تحلیل آنها کار من نیست، اما به نظر می‌رسد فرهنگ و هنر رو به انحطاط و زوال می‌روند.»
منبع: فرهیختگان
ریشه‌های ناپسند کودک‌همسری در افغانستان/ قدرت گیری طالبان این پدیده را بیشتر ساخت
کودک همسری یک پدیده ناهنجار است که به آن ازدواج زودهنگام نیز می‌گویند. این امر در کشورهای جهان سوم، فقیر و مذهبی، یک فرایند طبیعی است و گاه‌گاه تشویق نیز می‌شود.
امروز در اکثر کشورها، سنت ازدواج اجباری نه تأیید می‌شود و نه قابل توجیه است؛ بلکه کاملاً نوعی خشونت علیه زنان محسوب می‌شود، اما در افغانستان ازدواج‌های زیر سن به عنوان یک پدیده ای ناپسند وجود دارد. اینگونه ازدواج در افغانستان سنتی است، مبتنی بر نابرابری جنسیتی و اعتقاد به اینکه پسران از دختران برتر هستند.
رئیس صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد موسوم”یونیسیف” از افزایش ازدواج های کودکان در افغانستان ابراز نگرانی کرد.این نهاد بین المللی تخمین می زند که 28 درصد از زنان 15 تا 49 ساله افغانستان قبل از سن 18 سالگی ازدواج کرده اند.
کدام ولایت ها بیشترین موارد ازدواج های زیرسن را دارند؟ دلایل این پدیده ناپسند در افغانستان چیست؟ آیا حل مشکلات مادی به توقف فروش کودکان و ازدواج های زیرسن در افغانستان کمک خواهد کرد؟ راه حل های وادار ساختن کودکان به چنین ازدواج ها چیست و کدام اقدامات برای جلوگیری ازاین پدیده باید صورت گیرد؟
خانم نجلا تیموری، حقوقدان مجرب و یک تن از کارمندان سابق “دادستانی کل” که سابقه طولانی کار در بخش های عدلی و قضایی افغانستان را دارد در یک صحبت ویژه به اسپوتنیک گفت، اگر بگویم که در کدام ولایات افغانستان بیشترین موارد ازدواج های زیر سن صورت می‌گیرد، مشکل است. ولی به اطمینان می‌توانم بگویم در مناطقی که دسترسی به آموزش و رفتن به مکاتب برای مردم کمتر ممکن بوده و برعکس فقر وناداری بیشتر دامنگیر مردم باشد، مردمان این مناطق تحت تأثیر سنن ناپسند، فرزندان شان را در خوردسالی و در حالی که زیر سن قرار داشتند، وادار به ازدواج می‌کنند.
“در مناطقی که حاکمیت قانون نباشد ،مردم پابندی بیشتر به این پدیده ناپسند دارند. به صورت عموم می‌توان گفت که ناامنی، فقر، بی‌سوادی، سنن وعنعنات ناپسند، از دلایل اصلی وادار کردن کودکان به ازدواج های اجباری زیر سن است. این پدیده در سال های گذشته نیز در افغانستان موجود بود. ازدواج زیرسن درولایت های شمال افغانستان مثل جوزجان، تخار و بدخشان زیادتر مرسوم بود، ولی بیشترین موارد اینگونه ازدواج ها در ولایت های جنوبی افغانستان ثبت می‌شد. اما امروز وضعیت در افغانستان طوری است که ازدواج های زیر سن در اکثر مناطق افغانستان دیده می‌شود.”
به گفته خانم تیموری، از دیدگاه هنجار های بین المللی اگر بررسی شود، ازدواج های زیر سن در کل یک تخطی جدی حقوق بشر و نقض حقوق کودک است.
“در افغانستان در بیشترین درصد خانواده ها (در بیش از 80 در صد) پدر رئیس خانواده و تصمیم‌گیرنده اصلی فامیل است. زمانی که پدر سواد کافی ندارد و حتا بی‌سواد است و تحت تأثیر عنعنات ناپسند قرون وسطایی نیز قرار دارد، او وجود دختر در خانواده را برای خود شرم و یک بار اضافی بر دوش فامیل می‌داند. اینگونه پدران بدون اینکه در مورد آینده دختران خود فکر کنند او را وادار به ازدواج می‌سازند. همچنان فقر و ناداری نیز از دلایلی است که دختران زودتر به شوهر داده شوند.”
این حقوقدان مجرب در مورد پیامد های بعدی این پدیده گفت، زمانی که ما سطح پیشرفت و آگاهی یک کشور را مطالعه می‌کنیم، باید مقایسه کنیم که زنان این جامعه تا کدام اندازه پیشرفت نموده اند و همچنان سهم زنان در دولت تا کدام مقیاس است.
“زنان که در بیشتر کشورهای جهان نیمی ازپیکر جامعه را تشکیل می‌دهند، سطح دانش و سواد آنان بیانگر ترقی همان جامعه است. یک مادر تحصیل کرده، روشن است که فرزند خود را نیز به سوی کسب دانش رهنمایی می‌کند. به هر اندازه که در یک جامعه ممانعت برای پیشرفت زنان موجود باشد، به همان اندازه، جامعه عقب مانده محسوب می‌گردد.”
خانم تیموری به عنوان مثال نقل قولی ازوینستون چرچل، سیاستمدار انگلیس را یاداوری نمود که گفته بود: “زنان یک جامعه را محدود کنید ، آن ها را توهین و تحقیر کنید ، کاری کنید تا بزرگترین آرزویشان ازدواج و بزرگترین هنرشان آشپزی و خیاطی باشد. تخم تفکری در ذهن پدرانشان بکارید تا ایمان بیاورند دخترانشان را باید در قفس پرورش دهند ،کتاب علم و قلم و چکش را از دخترانشان بگیرید و به جای آن ملاقه و سوزن و انجیل به دستانشان بدهید،من تضمین میدهم چنین جامعه ای هزار سال هم بگذرد ، پیشرفت نخواهد کرد.”
نجلا تیمور در ادامه گفت، متاسفانه با آمدن طالبان بر قدرت وضعیت بدتر شده است و شرایط اقتصادی در افغانستان امروز طوری است که مردم وادار به فروش کودکان شان شده اند.
“امروز می‌بینیم که با بسته شدن مکاتب برروی دختران و بسته شدن دفاتر بر روی بانوان، زنگ عقب‌گرایی در جامعه بیش از هروقت دیگر نواخته شده است. حل مشکلات مادی تا اندازه‌ای ممکن است ازفروش کودکان و وادار کردن آنها به ازدواج های زیرسن در افغانستان جلوگیری کند. زمانی که فامیل اقتصاد خوبتر و درآمد پولی بهتر داشته باشند، احتمال دارد این پدیده ای ناپسند کمتر شود.”
ازجمله راه های دیگر جلوگیری از وادار ساختن کودکان به چنین ازدواج ها خانم تیموری به دسترسی به تحصیل و آموزش معیاری رایگان اشاره کرد و افزود که سواد مهمترین راه حل مشکلات یک جامعه است.
“در 20 سال اخیر و پس از سقوط دوره اول حکومت طالبان جوانان و نوجوانان کشور بیشترین تلاش های شان را برای کسب تحصیل به خرج دادند و خانواده ها با استفاده از کمترین امکانات فرزندان شان را به شهر ها فرستادند تا به مکتب بروند و در دانشگاه ها تحصیل کنند و این امر موجب شد که سطح ازدواج های زیر سن نیز به مراتب کمتر شود. اما متاسفانه امروز باز هم باقدرت گیری طالبان تاریخ تکرار می‌گردد وبار دیگر دختران محدود و وادار به ازدواج هابی اجباری و زیر سن می‌شوند.”
شایان ذکر است،هنریتا فور، مدیر اجرایی یونیسف در نیویارک اخیرا در اظهاراتی گفت: “ازدواج زودهنگام به معنی پایان ناگهانی دوران کودکی و نقض حقوق کودکان است.” او در ادامه افزود که پسرانی که زیرسن ازدواج می کنند مجبورند نقش بزرگسال مسئول را بازی کنند.
طبق گزارش یونیسف، ازدواج کودکان در برخی از کشورهای افریقای جنوبی، امریکای لاتین، کارائیب، جنوب و شرق آسیا و اقیانوس آرام، نیز گسترده است. بیشترین پسران به ترتیب در جمهوری افریقای مرکزی، نیکاراگوا و ماداگاسکار زیرسن قانونی ازدواج می‌کنند.
بلینکن: قطر کشور حافظ منافع آمریکا در افغانستان شد
منبع تصویر،GETTY IMAGES
آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا گفته است که کشور قطر پذیرفته است که حافظ منافع ایالات متحده در افغانستان باشد.
محمد بن عبدالرحمن آل ثانی، وزیر خارجه قطر و آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا در واشنگتن در گفتگوهای استراتژیک قطر-آمریکا، توافق کردند که قطر ارتباطات رسمی بین واشنگتن و دولت طالبان در افغانستان را که ایالات متحده آن را به رسمیت نمی‌شناسد، تسهیل کند.
آقای بلینکن در کنفرانس مطبوعاتی گفت: “قطر یک بخش منافع ایالات متحده در سفارت خود در افغانستان ایجاد خواهد کرد تا خدمات ویژه کنسولی را ارائه کند و وضعیت امنیت تأسیسات دیپلماتیک ایالات متحده را در افغانستان نظارت کند.”
او افزود که برمبنای توافق دیگری، قطر به عنوان کشور ترانزیتی، سفر افغان‌ها با ویزای ویژه مهاجرتی (اس‌ای‌وی) به ایالات متحده را تسهیل می‌کند.
آقای آل ثانی نیز در این کنفرانس مطبوعاتی گفت: “دوستی قطر با آمریکا امسال نزدیکتر شد، وقتی قطر با آمریکا به صورت نزدیک کار کرد تا بیش از ۶۰ هزار نفر از افغانستان تخلیه شد.” او افزود که کشورش متعهد به ادامه همکاری با آمریکا در افغانستان است.
به گفته او، تعامل با طالبان برای رساندن کمک‌ها به افغانستان “بسیار مهم” است.
پس از تسلط طالبان بر افغانستان، کارکنان سفارت آمریکا و کشورهای غربی از دوحه قطر امور افغانستان را پیش می‌برند.
قطر از سال ۲۰۱۱ میزبان دفتر سیاسی طالبان در دوحه و مذاکرات صلح آمریکا و طالبان بوده است.
بسیاری از کشورها از جمله آمریکا و کشورهای اروپایی تمایلی برای به رسمیت شناختن رسمی “امارت اسلامی” نشان نداده اند اما به ارسال کمک‌های بشردوستانه به افغانستان تاکید دارند.
همزمان، عمران خان، نخست وزیر پاکستان نیز روز جمعه در دیدار با امیرخان متقی، وزیرخارجه طالبان گفت: امیدوار است “دولت موقت طالبان” به تعامل سازنده با جامعه جهانی ادامه دهد و اقدامات مثبت برای چالش‌های موجود روی دست بگیرد.
دیروز، نشست ترویکای گسترده متشکل از پاکستان، چین، روسیه و آمریکا در اسلام آباد در بیانیه‌ای از طالبان خواستند که دولت فراگیر ایجاد کند، و “حقوق برابر زنان و دختران را برای مشارکت در تمام جنبه‌های جامعه افغانستان فراهم کند.”
- وزیر خارجه طالبان: کابینه فعلی ما الزام دولت فراگیر را برآورده کرده است
- وزیر خارجه قطر: کشورهای دوست نباید افغانستان تحت تسلط طالبان را منزوی سازند
یک مقام ارشد وزارت خارجه آمریکا به رویترز گفته است که قطر به عنوان حافظ منافع آمریکا در ارائه خدمات محدود کنسولی و حفاظت از منافع ایالات متحده در افغانستان کمک خواهد کرد.
به گفته این مقام، ارایه خدمات کنسولی توسط کشور حافظ منافع، شامل پذیرش درخواست گذرنامه، ارائه خدمات اسناد رسمی برای اسناد، ارائه اطلاعات و کمک در مواقع اضطراری است.
گفته شده دفتر قطر خارج از ساختمان سفارت آمریکا در کابل کار خواهد کرد.
این مقام آمریکایی گفت که قطر در یک توافق جداگانه با آمریکا، به طور موقت میزبان حداکثر ۸ هزار نفر در معرض خطر از افغانستان خواهد بود که برای ویزای مهاجرت ویژه (اس‌آی‌وی) و اعضای خانواده واجد شرایط آنها درخواست داده اند.
این مقام گفت: متقاضیان ویزای ویژه مهاجرت در کمپ عص سیلیه و پایگاه هوایی العدید اسکان داده خواهند شد.
ماجرای عجیب قهرمانی بوکس جهان؛ ‘تایسون فیوری قبل از مبارزه با وایلدر بدجوری مصدوم شده بود’
۲۳ آبان ۱۴۰۰ – ۱۴ نوامبر ۲۰۲۱، ۱۲:۰۰ GMT
منبع تصویر،GETTY IMAGES
توضیح تصویر،
تایسون فیوری در مبارزه ماه اکتبر سه بار دیونتی وایلدر را ناک‌دان کرد و سپس برنده شد
جان فیوری، پدر تایسون قهرمان سنگین وزن بوکس جهان می‌گوید که پسرش قبل از مبارزه با دیونتی وایلدر هر دو دستش را به دلیل مصدومیت جراحی کرده بود.
تایسون فیوری ۳۳ ساله حدود یک ماه پیش برای سومین بار در لاس‌وگاس به مصاف دیونتی وایلدر رفت و با پیروزی در مبارزه‌ای که ۱۱ راند طول کشید، کمربند قهرمانی سازمان معتبر “دبلیو‌بی‌سی” را حفظ کرد.
جان فیوری به شبکه بی‌تی اسپورت گفت: “تایسون قبل از مسابقه بدجوری مصدوم شد. او از همان اول دست و پا بسته بود، به نظر شما آن یک مسابقه عادی بوکس بود؟”
- فیوری-وایلدر؛ ‘مدتی طولانی با آتش بازی کنید، می‌سوزید’
- فیوری و جاشوا؛ وضعیت مبهم یکی از بزرگترین مسابقات بوکس تاریخ
- بوکس فیوری – وایلدر؛ عجیب‌ترین کنفرانس مطبوعاتی را شاهد بودیم؟
- بوکس سنگین وزن؛ فیوری با غلبه بر وایلدر قهرمان جهان شد
تایسون در راند چهارم آن مبارزه دو بار ناک‌دان شد و پس از آن در مبارزه‌ای هیجان‌انگیز توانست وایلدر را ناک‌اوت کند و قهرمان شکست‌ناپذیر جهان باقی بماند.
جان فیوری گفت: “پسر من بهترین است. او اسطوره‌ای است که صدها سال در موردش صحبت خواهد شد. او حرف ندارد و با چنان انگیزه‌ای داخل رینگ می‌رود که هرگز شکست نخواهد خورد.”
“به هر دو آرنج او استروئید تزریق شد. شش ساعت جراحی شد و کل روز در بیمارستان بود تا مشکلش برطرف شود. پزشکان مجبور شدند بعضی از استخوان‌های او را خارج کنند.”
“پس از آن تایسون به من گفت که نمی‌تواند مبارزه کند. گفت نمی‌توانم از ضربات جب استفاده کنم. گفت اگر نتوانم جب بزنم، انگار که فلج هستم و نمی‌توانم مسابقه دهم.”
“او گفت، دردی که هنگام پرتاب کردن جب می‌کشیدم، غیر قبل تحمل بود، بنابراین من هم زمان با دو نفر می‌جنگیدم: با او و با بدن خودم. تمام کاری که باید انجام می‌دادیم این بود که یک جنگ تمام عیار راه بیاندازیم. در آن جنگ هم من بیشتر از او پیروزی را می‌خواستم.”
“تایسون در ۴۰ سالگی هم مبارزه خواهد کرد”
منبع تصویر،GETTY IMAGES
توضیح تصویر،
نخستین مبارزه تایسون فیوری و دیونتی وایلدر در دسامبر ۲۰۱۸ مساوی شد. فیوری مسابقه تکراری در فوریه ۲۰۲۰ را طی ۷ راند برد و در مسابقه سوم که اکتبر برگزار شد نیز در ۱۱ راند حریف را ناک‌اوت کرد
فیوری از ۳۲ مبارزه حرفهای، ۳۱ برد و یک تساوی بدست آورده است. تنها مساوی او در مسابقه اول مقابل وایلدر بود و بوکسور بریتانیایی دو مبارزه بعدی را برد. پدر تایسون معتقد بود که او باید ورزش بوکس را کنار بگذارد.
جان فیوری گفت: “من گفتم بازنشسته شو. او برنده تمام عناوین شده و چیزی برای ثابت کردن، ندارد. تایسون میلیون‌ها پوند در بانک دارد و امنیت زندگی‌اش تضمین شده است. شما بهتر است به طور عادی زندگی کنید تا این که دچار آسیب‌های مغزی شوید.”
“اما او اختیار خودش را دارد و هر کاری دلش بخواهد، می‌کند. او بهترین مرد دوران خودش را سه بار شکست داده، چه کار بیشتری باید انجام دهد؟”
“تایسون دو ماه در خانه استراحت می‌کند و پس از آن دوباره شروع می‌کند. او تا چهل سالگی مبارزه خواهد کرد. او نمی‌تواند جلوی خودش را بگیرد و یک پیتبول تریر (نوعی سگ) درون خودش دارد.”
“او می‌تواند وایت و اوسیک را در یک شب شکست دهد”
از پادکست رد شوید و به خواندن ادامه دهید
پادکست
گفتگو با چهره‌های سیاسی، هنری و ادبی از تلویزیون فارسی بی بی سی.
برنامه ها
پایان پادکست
اولکساندر اوسیک، بوکسور اوکراینی در ماه سپتامبر با پیروزی مقابل آنتونی جاشوای بریتانیایی هر سه کمربند معتبر قهرمانی سنگین‌وزن او را تصاحب کرد. از سوی دیگر فیوری در مسابقه بعدی سازمان دبلیو‌بی‌سی باید با دیلیان وایت، دیگر بوکسور بریتانیایی مبارزه کند.
جان فیوری اما معتقد است هیچ کدام از این دو نفر توانایی شکست دادن فرزندش را ندارند: “همیشه افرادی مانند اوسیک هستند و بعد هم یکی دیگر مثل او از راه می‌رسد. اما اوسیک نمی‌تواند کاری جلوی مردی مانند تایسون انجام دهد.”
“جاشوا را می‌توان شکست داد. دیلیان وایت می‌تواند مبارزه کند اما در کلاس پسر من نیست. هیچکس در کلاس او نیست. تایسون از بقیه با فاصله بهتر است و تازه در مسابقه قبلی آماده هم نبود. او (در ژوئیه) کووید داشت. هر دو آرنجش از کار افتاده بودند و نمی‌توانست جب بزند. او نمی‌توانست درست مبارزه کند و حریف حتی نتوانست نصف او را هم شکست دهد.”
“تصور کنید که تایسون با تمام قدرت مبارزه کند. اگر او درست و حسابی آماده شود می‌تواند وایت و اوسیک را در یک شب شکست دهد.”
شکست جاشوا پایانی بود برای رویای یک مسابقه تمام بریتانیایی برای یک کاسه کردن قهرمانی سنگین‌وزن بوکس جهان. لنوکس لوئیس، دیگر ورزشکار بریتانیایی آخرین بوکسوری بود که در سال ۲۰۰۰ تمامی کمربندهای قهرمانی سنگین‌وزن را در اختیار داشت.
منبع تصویر،GETTY IMAGES
توضیح تصویر،
اولکساندر اوسیک (چپ) در ماه سپتامبر توانست آنتونی جاشوا را در ورزشگاه تاتنهام شکست دهد
تایسون قبل از مسابقه تکراری جاشوا با اوسیک (احتمالا بهار ۲۰۲۲) به او پیشنهاد داده که باهم تمرین کنند.
جان فیوری گفت: “تایسون می‌تواند از جاشوا بوکسوری متفاوت بسازد. جاشوا خوب مشت می‌زند. وضعیت فیزیکی درستی دارد و دارای همه شرایط لازم برای بزرگی است. او فقط باید کمبودهایش را بشناسد و یاد بگیرد چگونه مقابل آنها سنگر بچیند.”
“مشکل جاشوا به احتمال یک میلیون درصد، ذهنی است. اگر مبارزه خوب پیش نرود، او نمی‌تواند دوباره روند درست را پیدا کند. اگر افراد درستی کنار آنتونی باشند، او می‌تواند بازگردد و اوسیک را شکست دهد. او بوکسوری بسیار ماهر است و فقط باید روحیه‌ای مبارزه‌طلب داشته باشد.”
“تامی باید جیک پل را شکست دهد”
منبع تصویر،GETTY IMAGES
توضیح تصویر،
تامی فیوری بوکسور سبک-سنگین‌وزن از سال ۲۰۱۸ به صورت حرفهای وارد این ورزش شده است و تمامی هفت مسابقه قبلی‌اش را برده است
تامی برادر ناتنی تایسون ۱۸ دسامبر در فلوریدا به مصاف جیک پل، ورزشکار فعال در یوتیوب که حالا بوکسور شده است، می‌رود.
جان فیوری می‌گوید: “او باید جیک پل را شکست دهد، وگرنه هیچ جایی برایش در دنیای بوکس نیست. این یک قمار همه یا هیچ برای هر دو نفر است و تامی شانس بیشتری دارد به این دلیل که یک بوکسور حرفهای است.”
“تامی مهارت لازم برای بردن او را دارد؟ بله. او توانایی ناک‌اوت کردن حریف را دارد؟ بله. اما مسئله این است که او چگونه می‌خواهد مبارزه را مدیریت کند؟”
“تایسون در تیم او حاضر خواهد بود و هرجا که انگیزه تامی افت کند، تایسون کمکش می‌کند. تنها کسی که می‌تواند تامی را شکست دهد، خود اوست. پیشبینی من پیروزی تامی با یک پایان خردکننده است و سپس او سراغ برادر پل (لوگان) خواهد رفت.”
در اتریش افراد واکسینه نشده در سراسر کشور قرنطینه می‌شوند
۵ ساعت پیش
منبع تصویر،AFP
توضیح تصویر،
در حدود ۶۵ درصد از جمعیت اتریش بطور کامل واکسینه شدهاند
اتریش همزمان با افزایش موارد ابتلا به کووید و فشار بر کادر درمانی بیمارستان‌ها، از فردا (دوشنبه ۱۵ نوامبر/ ۲۴ آبان) برای حدود ۲ میلیون نفر واکسینه نشده محدودیت‌های قرنطینه را به مورد اجرا می‌گذارد.
افراد واکسینه نشده تنها به دلایل محدودی مانند کار یا خرید مواد غذایی می‌توانند از خانه خارج شوند.
افراد واکسینه نشده همچنین از رفتن به رستوران‌ها، آرایشگاهها و سینماها منع شدهاند.
الکساندر شالنبرگ، صدراعظم اتریش، گفته است “تصمیم برای برداشتن این گام به راحتی صورت نگرفته، اما این اقدام ضروری است”.
او گفته: “در واقع به یک سوم جمعیت گفته‌ایم به جز در موارد ضروری نمی‌توانید از خانه خارج شوید. این کاهشی چشمگیر در تماس بین افراد واکسینه شده و واکسینه نشده است.”
ولفگانگ موکستین، وزیر بهداشت گفته این اقدامات محدود کننده جدید، کودکان زیر ۱۲ سال و کسانی که اخیرا پس از ابتلا به کووید بهبود یافتند را شامل نمی‌شود.
قرار است این محدودیت‌های جدید به مدت ۱۰ روز اعمال شود.
برخی از منتقدان این سوال را مطرح کرده اند که آیا این اقدام براساس قانون اساسی است یا نه.
منبع تصویر،EPA
- موج جدید کرونا بیشتر کشورهای اروپایی را درگیر کرده
- سازمان بهداشت جهانی: اروپا یک بار دیگر کانون کووید ۱۹ است
- موج سوم کرونا در اروپا؛ آلمان شاهد افزایش تصاعدی آمار مبتلایان است
حدود ۶۵ درصد از جمعیت اتریش بطور کامل واکسینه شدهاند که یکی از پایین‌ترین نرخ واکسیناسیون در اروپا غربی است.
در همین حال نرخ ابتلا به کووید در یک هفته، بیش تر از ۸۰۰ مورد در هر ۱۰۰ هزار نفر است که یکی از بالاترین موارد ابتلا در اروپا است.
اروپا در حال حاضر به کانون همه گیری کووید تبدیل شده و چندین کشور در حال اعمال محدودیت ها برای مقابله با افزایش موارد ابتلا هستند.
در آلمان و هلند هم موارد ابتلا به کرونا افزایش یافته است.
در هلند هم از امروز اقداماتی برای کاهش تماس اجتماعی برقرار شده است. از جمله این اقداماتی کاهش ساعات کار رستوران‌ها و فروشگاههاست. رویدادهای ورزشی هم بدون حضور تماشاگران برگزار می‌شود.
حدود ۸۴ درصد از جمعیت بزرگسال در هلند بطور کامل واکسینه شدهاند. اکثر بستری شدگان در بیمارستان‌های این کشور از افراد واکسینه نشده هستند.
نرخ واکسیناسیون در برخی از کشورهای اروپای شرقی بنحو چشمگیری پایین است.
در لتونی تنها ۵۹ درصد جمعیت بطور کامل واکسینه شده اند. نرخ واکسیناسیون در روسیه هم تنها ۳۵ درصد اعلام شده است.
شورش در زندان اکوادور ۶۸ کشته بر جا گذاشت
۲۳ آبان ۱۴۰۰ – ۱۴ نوامبر ۲۰۲۱، ۰۶:۰۴ GMT
منبع تصویر،GETTY IMAGES
توضیح تصویر،
خانواده زندانیان در بیرون منتظر شنیدن خبر در خصوص اعضای خانواده خود هستند
مقامات رسمی اکوادور می‌گویند که در جریان درگیری‌های جدید رخ داده در زندانی در این کشور حداقل ۶۸ زندانی کشته شدهاند.
با بالا رفتن تلفات در زندانهای این کشور میزان کشته شده‌ها از ماه گذشته میلادی تا به امروز به بیش از ۱۰۰ نفر رسیده است.
بنا بر گزارش‌ها این شورش در زندان لیتورال در شهر گوایاکیل که بزرگترین شهر و بندر اکوادور است، از عصر جمعه آغاز شده بود.
براساس آخرین خبرها واحدهای تاکتیکی پلیس وارد ساختمان‌های زندان شدهاند و در آنجا مقادیر زیادی اسلحه، مواد منفجره و چاقو پیدا کرده‌اند.
در سال جاری تاکنون نزدیک به ۳۰۰ زندانی در زندانهای این کشور جان باخته‌اند.
درگیری‌های باندهای خلاف‌کار در ماه سپتامبر، بدترین میزان خشونت در تاریخ اکوادور بوده است.
- نزاع مرگبار زندانیان اکوادور؛ دو هزار زندانی عفو می‌شوند
- رئیس‌جمهور اکوادور: ۱۱۶ نفر در نزاع داخل زندان کشته شدند
منبع تصویر،GETTY IMAGES
توضیح تصویر،
سربازان ارتش با خودروهای زرهی در نزدیکی محیط زندان گوایاکیل حاضر شدهاند
در آن زمان، زندانیان یکی از بخش‌های زندان توانستند از طریق یک حفره و با خزیدن خود را تا به یک بخش دیگر برسانند و در آنجا به اعضای باند رقیب حمله کردند. صدها افسر و سرباز ارتش برای به دست گرفتن کنترل مجدد به آن زندان اعزام شده بودند.
این درگیری‌های مرگبار که منجر به بریدن سر برخی از زندانیان شده بود، توجه‌ها را به نفوذ فزاینده باندهای جنایتکار فراملی مانند کارتل های سینالوآ و جالیسکو در مکزیک جلب کرد.
آخرین درگیری در زندان گوایاکیل در استان گوایاس نیز ۲۵ زخمی برجای گذاشت و آن هم در پی یک درگیری مسلحانه کوچک در اوایل ماه جاری بود که طی آن سه زندانی به ضرب گلوله کشته شدند.
- درگیری کارتل‌های مواد مخدر در اکوادور؛ دولت وضعیت اضطراری اعلام کرد
- آمار کشته‌ها در نبرد زندانیان در اکوادور ‘از ۱۰۰ نفر فراتر رفت’
گزارش‌هایی مبنی بر خشونت‌های بیشتر در زندان لیتورال روز شنبه گزارش شده بود و سربازان ارتش با خودروهای زرهی بعنوان نیروهای کمکی در خارج از زندان مستقر شده بودند.
در حال حاضر خانواده زندانیان در بیرون زندان تجمع کرده و نگران اعضای خانواده خود هستند، لیستی از کسانی که کشته شدهاند برای اطلاع آنها منتشر شده.
مقامات گفته‌اند که خشونت‌ها پس از آن آغاز شد که با آزادی زودهنگام یکی از رهبران باند خلاف‌کار، گروه‌های رقیب سعی داشتند حوزه رهبر آزاد شده را تحت کنترل خود در بیاورند.
فرماندار گوایاکیل گفته که حدود ۷۰۰ نفر در بخشی که در آن شورش رخ داده، زندانی بوده‌اند.
مقامات می گویند که زندان های اکوادور در حال حاضر حدود ۹ هزار زندانی بیشتر از ظرفیت خود را نگهداری می‌کنند. زندان لیتورال برای ۵ هزار ۳۰۰ زندانی طراحی شده اما در حال حاضر ۸ هزار ۵۰۰ زندانی در آن نگهداری می شوند.
ایران‌خودرو و سایپا با قیمت‌گذاری دستوری، محصولات خود را به قیمتهای قبلی بازگرداندند
۲۲ آبان ۱۴۰۰ – ۱۳ نوامبر ۲۰۲۱
منبع تصویر،EGHTESADONLINE
در پی خواسته وزارت صمت (صنعت، معدن و تجارت) ایران، دو خودروساز بزرگ سایپا و ایران خودرو افزایش قیمتها را منتفی کرده و قیمت محصولات خود را به قبل از طرح افزایش قیمتها بازگردانده‌اند.
این دوخودروساز در اطلاعیه‌‌های جداگانه‌ای بازگشت قیمتها را اعلام کرده‌اند.
ایران خودرو و سایپا هفته قبل در سامانه اطلاع رسانی ناشران بورس- کدال- اعلام کرده بودند محصولاتشان ۱۵ تا ۲۰ درصد افزایش خواهد یافت.
ایران خودرو گفته مبالغ مازادی که توسط مشتریان پرداخت شده به حساب آنها برگردانده خواهد شد.
سایپا هم در اطلاعیه خود تائید کرده اجرای طرح افزایش قیمتها متوقف شده “و هیچگونه افزایشی اعمال نخواهد شد.”
دو روز پیش وزارت صمت با استناد به اینکه ستاد تنظیم بازار برای افزایش قیمت خودرو مصوبه‌ای نداشته از خودروسازان خواسته بود تا قیمت محصولات خود را که طی دو روز اخیر مشمول افزایش قیمت شده بودند را به قیمتهای سابق برگردانند.
دستور لغو افزایش قیمت خودروهای داخلی را ابراهیم رئیسی، رئیس جمهوری ایران صادر کرده است.
اتفاقات اخیر در حالیست که ایران‌خودرو ، روز چهارشنبه (۱۹ آبان) فروش فوق‌العاده محصولات خود با قیمتهای جدید را شروع کرده بود.
اعلام افزایش قیمتی که حالا منتفی شده همزمان با اتمام دوره شش ماهه از آخرین قیمت‌گذاری شورای رقابت برای محصولات این خودروسازان بود و فقط دو روز پایدار بود؛ قیمتهای جدید نیمه دوم سال ۱۴۰۰ را در بر می‌گرفت.
