بوربن ها و اشغال الجزایر (1)
بوربن ها و اشغال الجزایر (1)
ظهور آریستوکراسی مالی (قسمت اول) اشغال الجزایر
به نوشته اوگن کورتی، در دوران پس از سقوط ناپلئون، وضع جیمز روچیلد در پاریس بهتر از سایر برادران بود زیرا لویی هیجدهم و رئیس دولت او کنت دو ویلله (1) مورد نفرت اکثر مردم، از جمله بانکداران بزرگ این کشور، بودند و این امر راه اقتدار روچیلدها را در حکومت فرانسه هموار می‌ساخت. (2) کنت دو ویلله که بخش مهمی از دوران اعاده‌ی سلطنت بوربن‌ها با نام او گره خورده است، به الیگارشی پلانتوکرات فرانسه تعلق داشت. او در ژوئیه 1789 به جزایر هند غربی و شرقی رفت، با دختر یک پلانت‌دار ثروتمند ازدواج کرد، از طریق تجارت نیل و سایر کالاهای مستعمراتی به ثروتی انبوه رسید و در سال 1807 به فرانسه بازگشت. او از سال 1813 عضو یک سازمان مخفی سلطنت طلب موسوم به شهسواران ایمان (3) بود که به دسیسه برای سرنگونی ناپلئون اشتغال داشت. در سال 1821 وزیر مالیه شد و به دلیل رابطه نزدیک با لویی هیجدهم عملاً ریاست وزرا را به دست گرفت. سال بعد به مقام کنتی رسید و رسماً در سمت نخست‌وزیر فرانسه منصوب شد. (4)
