پروکسیما: دنیایی تازه در همسایگی منظومه شمسی
در سالی که گذشت ستاره‌شناسان وجود سیاره‌ای سنگی را تایید کردند که به دور نزدیک‌ترین ستاره به منظومه شمسی، یعنی پروکسیما قنطورس، می‌چرخد. این سیاره سنگی در منظومه همسایه ما که پروکسیما ب نام گرفته است، در محدوده به اصطلاح قابل زیستن آن منظومه قرار دارد.
در واقع دانشمندان کشف کرده‌اند این سیاره که مشابه زمین است، در فاصله و مداری از ‘خورشید منظومه خودش’ (پروکسیما قنطورس) حرکت می‌کند که پدید آمدن آب بروی آن محتمل می‌شود.
پروکسیما حدود ۴۰ تریلیون کیلومتر از ما فاصله دارد و با استفاده از فناوری‌های امروزی در صنعت فضانوردی، یک سفینه اگر امروز به سوی این منظومه حرکت کند چند هزار سال دیگر به آن خواهد رسید.
با وجود این کشف سیاره‌ای شبیه کره زمین آن هم در نزدیک‌ترین فاصله از منظومه شمسی، بسیار هیجان‌انگیز است و می‌تواند سرمنشاء تحقیقات جدید ستاره‌شناسی شود.
روزتا: سفینه‌ای که با ستاره دنباله دار به اعماق فضا رفت
برخورد سفینه روزتا به ستاره دنباله‌دار ۶۷پی، به یکی از مهمترین ماموریت‌های فضایی روبوتیک سال‌های اخیر پایان داد.
این سفینه که در ماه مارس ۲۰۰۴ به فضا پرتاب شده بود، در سپتامبر ۲۰۱۶ قبل از برخورد با سطح دنباله‌دار، اطلاعاتی را در مورد آن به زمین مخابره کرد.
البته این برخورد کاملا برنامه‌ریزی شده بود. ماموریت روزتا دنبال کردن و رسیدن به دنباله‌دار ۶۷پی/چوریوموف-گراسیمنکو بود که در سال ۱۹۶۹ توسط دو اخترشناس به نام های کلیم ایوانوویچ چورویوموف و ایوانوا گراسیمنکو کشف شده بود. با دور شدن دنباله‌دار از خورشید، ماموریت روزتا هم پایان یافت و به دستور مرکز کنترل زمین، این سفینه به سوی سطح دنباله‌دار حرکت کرد.
ستاره‌شناسان می‌گویند سیاره‌ای را در نزدیکی منظومه شمسی شناسایی کردند که تقریبا هم اندازه کره زمین است و به دور ستاره پروکسیما قنطورس می‌چرخد.
نکته مهمی که دانشمندان در مورد این سیاره هم اندازه زمین کشف کرده‌اند این است که سطح او می‌تواند همچون زمین صخرهای باشد و در فاصله و مداری از ‘خورشید منظومه خودش’ (پروکسیما قنطورس) حرکت می‌کند که پدید آمدن آب بروی آن محتمل می‌شود.
پروکسیما نزدیک‌ترین ستاره به خورشید است.
پروکسیما حدود ۴۰ تریلیون کیلومتر از ما فاصله دارد و با استفاده از فناوری‌های امروزی در صنعت فضانوردی، یک سفینه اگر امروز به سوی این منظومه حرکت کند چند هزار سال دیگر به آن خواهد رسید.
با وجود این کشف سیاره‌ای شبیه کره زمین آن هم در نزدیک‌ترین فاصله از منظومه شمسی، بسیار هیجان‌انگیز است و می‌تواند سرمنشاء تحقیقات جدید نجوم‌شناسی شود.
گویلیم آنجلادا سرپرست تیم تحقیقاتی ‘پِیل رِد دات’ که این سیاره جدید را کشف کرده‌اند و نتایج پژوهش‌های خود را در مجله علمی نیچر منتشر کرده‌اند می‌گوید: “اگر چه حتی فکر سفر به این سیاره در حال حاضر در حد یک داستان علمی- تخیلی می‌نماید، اما به زودی شاهد آن خواهیم بود که احتمال عملی کردن چنین سفری در قالب پروژه‌های دانشگاهی مورد توجه قرار گیرد و بالاخره یک روز چنین سفری ممکن شود.”
چند ماه پیش، میلیاردر ماجراجو، یوری میلنر خبر داد حاضر است ۱۰۰ میلیون دلار بروی پروژه‌ای سرمایه‌گذاری کند که بر طراحی و ساخت سفینه‌ای کوچک متمرکز شود. سفینه‌ای برای انجام سفرهای بین منظومه‌ای که با استفاده از لیزر حرکت می‌کند.
در صورت طراحی و ساخت چنین فضاپیمایی، این سفینه قادر خواهد بود با سرعتی معادل ۲۰ درصد سرعت نور (۳۰۰ هزار کیلومتر در ثانیه) حرکت کند و به این ترتیب سفر به منظومه‌های مجاور ما به جای چند هزار سال به چند صدسال تقلیل خواهد یافت.
با وجود این، آن طور که دانشمندان می‌گویند امکان وجود حیات و یا زیست پذیر بودن این سیاره نیازمند تحقیقات فراوان است و آنچه هم اکنون در مورد احتمالا وجود آب و حیات بروی این سیاره گفته می‌شود تنها در حد گمانه‌زنی و فرضیات علمی باقی خواهد ماند.
پژوهشگران در مرکز کنترل زمین ترجیح دادند به جای اینکه روزتا را به حال خود در مدار ۶۷پی رها کنند، آن را برای برخورد نهایی در یک ماموریت انتحاری به سوی سطح دنباله‌دار بفرستند تا در آخرین لحظات بتواند اطلاعاتی از جمله در باره حفره های مرموز روی دنباله دار را به زمین ارسال کند. این سفینه برای فرود آمدن بر سطح دنباله‌دار طراحی نشده بود
درست پیش از این برخورد، دانشمندان این ماموریت اعلام کردند که موفق به یافتن کاوشگر فیله شده‌اند؛ کاوشگر کوچکی که دوسال قبل از روزتا جدا شده بود و پس از فرود بر سطح دنباله‌دار ۶۷پی، با از کار افتادن باتری‌های خورشیدی ارتباطش را با سفینه اصلی و همچنین مرکز کنترل زمین از دست داده بود.
